Nazim Hikmet gedichten worden beschouwd als een van de belangrijkste en meest controversiële moderne Turkse gedichten , Nazim werd geboren in een rijke en invloedrijke familie en werd in de jaren vijftig uit Turkije verbannen,
Na vele jaren in de gevangenis te hebben doorgebracht, stierf Nazem Hikmet naar de Sovjet-Unie, waar hij daar verbleef tot zijn dood, waar de beroemde dichter wordt gerekend op de communistische trend.
De poëzie van Nazem Hikmet werd in Turkije uit de circulatie verbannen en werd ontdaan van Turks staatsburgerschap vanwege zijn communistische neigingen en geloof in marxistische ideeën, en in 2009 werd hij door de AKP-regering hersteld tot het Turkse staatsburgerschap.
Eerste gedicht van Nazim Hikmat poëzie
Blue Eyed Giant, Little Lady en Honeysuckle
Hij was een reus met blauwe ogen.
Hij hield van een kleine vrouw.
De droom van een vrouw was een klein huis, een
marmeren tuin, een
kamperfoelie,
een bloeiend huis.
Hij was een reus die van een reus hield.
Met zijn enorme handen voor zulke enorme dingen, was hij
klaar,
hij kon zijn structuur niet maken, een
deur die niet tegen
marmer kon worden geslagen in het midden van de tuin in het
midden van de kamperfoelie
in het huis dat de deur opent.
Hij was een reus met blauwe ogen.
Hij hield van een kleine vrouw.
Ze was een heel kleine vrouw.
De vrouw had honger om uit te rusten,
moe van de machtige gigantische weg.
Vaarwel! Zei de blauwogige reus,
en ze ging de arm van een rijke
gemarmerde dwerg in het midden van de tuin binnen,
kamperfoelie
in het huis dat de deur opendeed.
Nu realiseert de blauwogige reus zich
dat er niet eens een graf van liefhebbende reuzen is:
marmer in het midden van de tuin
kamperfoelie
in het huis dat zijn deur opent
Nazim Hikmet gedichten het tweede gedicht
Walnoot boom
Mijn hoofd is een wolk, in de zee,
ik ben een walnotenboom in de Gulhane-tuin, een
knoop is geknoopt, een oude walnotenboom zucht.
U kunt geen onderscheid maken en de politie ook niet
Ik ben een hickoryboom in Gulhane Park.
Mijn bladeren zijn zo knapperig als vissen in water.
Mijn bladeren netelig als zijden servetten,
scheurden ze, je ogen, mijn roos, veeg je tranen af.
Mijn papieren zijn mijn handen, en ik heb honderdduizend handen.
O Istanbul raakte honderdduizend handen aan.
Mijn papieren zijn mijn ogen, ik kijk met verbazing.
Ik zie je met honderdduizend ogen, oh Istanbul.
Mijn krant klopt als honderdduizend harten.
Ik ben een hickoryboom in Gulhane Park.
U kunt geen onderscheid maken en de politie ook niet
Nazim Hikmet gedichten derde gedicht
Groeten aan de arbeidersklasse in Turkije!
Groeten aan de arbeidersklasse in Turkije!
goede groet!
Vrede zij met de zaden van bloeiende zaden!
Alle noten in je lokken.
De komende dagen, de mooie dagen in jouw handen,
de juiste dagen, de grote dagen,
degenen die overdag niet worden uitgebuit, die niet hongerig slapen, de
dagen van brood, rozen en vrijheid.
Groeten aan de arbeidersklasse in Turkije!
Voor degenen die op de pleinen schreeuwen met ons
verlangen naar de aarde, naar het boek, naar werk, ons
verlangen naar de wassende maan en de ster die onze kennis boeit.
Groeten aan onze arbeidersklasse die de vijand zal verslaan!
Het sultanaat van geld is de
duisternis van de fanaticus, en we
groeten de arbeidersklasse die de Al-Gharib-raket zal verslaan!
Groeten aan de arbeidersklasse in Turkije!
goede groet!
Nazim Hikmet gedichten het vierde gedicht
Martelaren
De martelaren van de martelaren van de nationale strijdkrachten,
het is tijd om uit het graf te komen!
De martelaren van de martelaren van de martelaren van de patriottische krachten
in Sakarya, Inonu, Afyon
natuurlijk, in Dumlopinar
en degenen die werden gemarteld en in handen en antibiotica vielen.
Jij bent onze grote wortels onder de grond,
slaap in bloed.
De martelaren van de martelaren van de martelaren van de patriottische strijdkrachten
terwijl jullie onder de grond slapen,
roepen de vijand op,
we zijn verkocht, word wakker!
We slapen diep in de grond, sta
op en maak ons wakker!
Maakte ons wakker!
De martelaren van de martelaren van de nationale strijdkrachten,
het is tijd om uit het graf te komen!
Nazim Hikmet gedichten het vijfde gedicht
Jouw ogen
Je ogen zijn je ogen je ogen
Of je nu naar mijn gevangenis of ziekenhuis komt,
je ogen, je ogen, je ogen zijn altijd in de zon.
Eind mei,
aan de kant van Antalya, bevinden de gewassen zich in de tijd van magie.
Je ogen zijn je ogen Je ogen
Hoe vaak huilden ze voor me
Je ogen waren naakt,
groot en bloot als de ogen van een zes maanden oud kind,
maar we hebben nooit een dag zonder de zon gelaten
Je ogen zijn je ogen Je ogen
Laat je ogen zeuren zien.
Een gelukkig, opgewekt persoon,
slim en perfect mogelijk,
er zal iets mythisch in de wereld zijn.
Je ogen zijn je ogen
in de herfst. Hier zijn ze als Bursa-kastanjes die
als zomerregen vertrekken en
Istanbul in alle seizoenen en altijd.
Lees ook: De beste 10 gedichten van Yunus Emre poëzie
Je ogen zijn je ogen, je ogen
zullen komen, de dag van mijn roos, de dag zal komen dat
mensen elkaars zuster zijn,
ze zullen kijken met je ogen, mijn bloem,
ze zullen kijken met je ogen.
Het zesde gedicht van Nazim Hikmet gedichten
Het verlangen
Er zijn honderd jaar verstreken waarin ik je gezicht niet heb gezien.
Je moet je middel bedekken.
Laten we niet in je ogen staan.
Je moet geen vragen stellen aan een verlicht persoon, je
maag voelt warm aan.
Ze wacht al honderd jaar op me
als vrouw in de stad.
We zaten in dezelfde branche, we zaten in dezelfde branche.
We vielen uit dezelfde tak.
Honderd jaar tussen ons is
honderd jaar oud.
Honderd jaar in de schemering
ben ik nog steeds aan het rennen.
Nazim Hikmet gedichten het zevende gedicht
Mijn geliefde
Geliefden, als ik tegen je lieg,
laat mijn tong dan gebroken worden en mag ik niet
zeggen dat ik van je hou vanwege je geluk
Geliefden, als ik je een leugen schrijf,
laat mijn hand dan drogen en je de
gelukzaligheid ontnemen om je te omhelzen
Als je liegt schat, mijn ogen zijn voor jou,
laat ze in mijn comfort stromen als zeldzame tranen
en ze kunnen je nooit meer zien
Nazim Hikmat gedichten het achtste gedicht
Verrader van het vaderland
Hikmat blijft verraden.
Hekmat zei: We zijn een semi-kolonie van Amerikaans imperialisme.
Het regime van Hikmat blijft hem verraden. Hekmat zei: “Wij zijn een semi-kolonie van Amerikaans imperialisme. Hikmat zet zijn verraad nog steeds voort.
Ja, ik ben een verrader, als je mijn vaderland bent, als je van het vaderland houdt, dan ben ik degene die het heeft verraden. Ik ben een landverrader.
Ik ben een verrader, ik ben een verrader.
Als uw vaderland uw boer is, is het
thuisland wat er in uw kassa’s en chequeboekjes staat,
als het thuisland van honger zal sterven,
als het thuisland huivert als een hond in de kou en kronkelt van malaria in de zomer,
als onze bloed in uw fabrieken wordt gedronken, het is het vaderland, het
vaderland spijkert aan uw huisbazen,
Als patriottisme een speervlag is, als patriottisme een politiestok is,
als uw toewijzingen uw salaris zijn als het uw land is,
als het vaderland Amerikaans is bases, een Amerikaanse bom, een Amerikaans zeekanon, de
vaderland, als ik niet gered moet worden van de stinkende duisternis,
ben ik een verrader.
In de zomer schreeuwt zwart op drie pijlers:
Hikmat gaat nog steeds door met zijn verraad.
De poëzie van Nazem Hekmat is het negende gedicht
Als je een wolk bent
Wonderbaarlijke wolk boven de zee
Het zilveren schip heeft
een gele vis
in het blauwe mos op de bodem.
Een naakte man aan de oever
denkt dat hij gestopt is.
Moet ik de cloud zijn
Of is het een schip
Moet ik een vis zijn
Of mos Ik moet een zee zijn, zoon, met zijn wolken, schip, vissen en algen.
Nazim Hikmat gedicht het tiende gedicht
Blauwe haven
Ik ben zo moe, kapitein, wacht niet op mij.
Laat iemand anders het logboek schrijven.
Çınarlı Dome, Blue Harbor.
Je kunt me niet naar deze haven brengen
