Σιδηρόδρομος Hejaz

Οσιδηρόδρομος Hejaz είναι ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της εποχής του σουλτάνου Abdul Hamid II και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που συνέβαλε στη σύνδεση των τμημάτων της αυτοκρατορίας μεταξύ τους, καθώς ο σιδηρόδρομος Hijaz μείωσε τον χρόνο ταξιδιού στη Μέκκα και τη Μεδίνα από 50 ημέρες σε μόνο 5 μέρες.

Ο κύριος στόχος του Σιδηροδρόμου Χετζάζ ήταν να συνδέσει την πρωτεύουσα του Ισλαμικού Χαλιφάτου « Κωνσταντινούπολη » με τη Μεδίνα και την υπόλοιπη Οθωμανική Αυτοκρατορία, για να διευκολύνει τη μετακίνηση προσκυνητών και ταξιδιωτών μεταξύ των τμημάτων της αυτοκρατορίας.

Ιστορία του σιδηροδρόμου Hejaz

Η ιδέα του σιδηροδρόμου Hijaz άρχισε να διαμορφώνεται για πρώτη φορά το 1864 κατά την εποχή του σουλτάνου Abdul Aziz του Πρώτου, αλλά το έργο αντιμετώπισε πολλές μηχανικές και τεχνικές δυσκολίες που καθυστέρησαν την υλοποίηση.

Όταν ο Σουλτάνος ​​Αμπντούλ Χαμίτ Β’ ανέλαβε τον θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Σουλτάνος ​​ήθελε να προωθήσει την ιδέα μιας «ισλαμικής ενότητας» συνδέοντας τα οθωμανικά κράτη με τον σιδηρόδρομο Χετζάζ.

Το 1900, ο Σουλτάνος ​​εξέδωσε τις διαταγές του να ξεκινήσει η διαδικασία ίδρυσης του Νέου Σιδηροδρόμου Χιτζάζ, όπου ανέθεσε το έργο της κατασκευής στον Ahmed Izzat Pasha Al-Abed.

Η ιδέα της ίδρυσης του έργου περιελάμβανε την κατασκευή ενός σιδηροδρομικού δικτύου που συνδέει τον Σιδηρόδρομο της Ανατολίας και τον Σιδηρόδρομο της Βαγδάτης, με το Χιτζάζ και το Λεβάντε, έτσι ώστε οι ταξιδιώτες στο τέλος να μπορούν να ταξιδέψουν απευθείας από την Κωνσταντινούπολη στη Μεδίνα και τη Μέκκα .

Η ιδέα περιελάμβανε τη δημιουργία μιας τηλεγραφικής γραμμής κατά μήκος του σιδηροδρόμου, προκειμένου να διευκολυνθεί η διαδικασία επικοινωνίας μεταξύ των επαρχιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Σουλτάνος ​​αποφάσισε ότι ο σιδηρόδρομος Χετζάζ «ο οποίος θα συνδέεται με τον σιδηρόδρομο της Ανατολίας» θα ξεκινούσε από τη Δαμασκό, περνώντας από το Αμμάν στην Ιορδανία, το Ταμπούκ και τη Μαντάιν Σάλεχ, φτάνοντας στη Μεδίνα, υπό την προϋπόθεση ότι η Μεδίνα θα συνδεόταν με τη Μέκκα και από εκεί στο λιμάνι της Τζέντα.

Στόχος της ίδρυσης του σιδηροδρόμου Hejaz

Υπήρχαν πολλοί στόχοι πίσω από την ίδρυση του Hejaz Railway. Οι στόχοι μπορούν να χωριστούν ως εξής:

Θρησκευτικός

Ο κύριος στόχος της ίδρυσης του σιδηροδρόμου Hejaz ήταν η εξυπηρέτηση των μουσουλμάνων προσκυνητών παρέχοντας έναν ασφαλή, γρήγορο και βολικό τρόπο ταξιδιού, εκτός από την προστασία των προσκυνητών από ληστές και επικίνδυνες συνθήκες ταξιδιού.

Το έργο στοχεύει επίσης να αυξήσει τον αριθμό των προσκυνητών που είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν το Χατζ, καθώς το τρένο Hejaz θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση του κόστους του Χατζ, γεγονός που θα αυξήσει τον αριθμό των αφίξεων στη Μέκκα.

Οικονομικός

Ο σιδηρόδρομος Hejaz έχει πολλά οικονομικά οφέλη επιτυγχάνοντας μια τεράστια εμπορική αναγέννηση για τις πόλεις του Levant και Hejaz που βρίσκονται κατά μήκος της γραμμής του τρένου, καθώς ο σιδηρόδρομος θα συμβάλει στη μεταφορά γεωργικών και βιομηχανικών προϊόντων σε άλλες περιοχές με γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο.

Επιπλέον, η σύνδεση του σιδηροδρόμου Hejaz με το λιμάνι της Τζέντα, που είχε προγραμματιστεί, θα οδηγήσει σε σημαντική ανάκαμψη του εμπορίου στη Τζέντα, η οποία θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας εκείνη την περίοδο.

Στρατός

Ένα από τα πιο σημαντικά οφέλη του σιδηροδρόμου Hejaz είναι τα στρατιωτικά οφέλη, καθώς το τρένο διευκολύνει τις στρατιωτικές μετακινήσεις και τη γρήγορη μεταφορά στρατιωτών και εξοπλισμού σε όλη την αυτοκρατορία γενικά.

Η μεταφορά στρατευμάτων και πολεμικού εξοπλισμού με τρένο σχεδιάστηκε να συμβάλει σημαντικά στην προστασία της Χετζάζ, της Μέκκας, της Μεδίνας και της Υεμένης από εξωτερικές επιθέσεις.

Πολιτικός

Ο Σουλτάνος ​​Αμπντούλ Χαμίτ Β’ είχε ως στόχο να παραχωρήσει στο οθωμανικό κράτος ανεξαρτησία από την Ευρώπη και να ενοποιήσει τις τάξεις των μουσουλμάνων μέσω της ιδέας της Ισλαμικής Ενότητας, η οποία επιδιώκει να απορρίψει τον εθνικό και εθνοτικό φανατισμό για να αντιμετωπίσει τις φιλοδοξίες των ιμπεριαλιστικών και αποικιοκρατικών χωρών κατά της οθωμανικό κράτος.

Ο Σουλτάνος ​​είχε ως στόχο να ιδρύσει το Τρένο Hejaz για να συνδέσει τις επαρχίες του κράτους μεταξύ τους και να ενισχύσει το μεταφορικό κίνημα, το οποίο δίνει στους πολίτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μια πραγματική αίσθηση πίστης καθώς δείχνει ότι η αυτοκρατορία ενδιαφέρεται για όλες τις επαρχίες χωρίς διακρίσεις.

Χρηματοδότηση του σιδηροδρομικού έργου Hejaz

Το έργο του σιδηροδρόμου Hejaz ήταν πολύ ακριβό, καθώς ο προϋπολογισμός του έργου ανήλθε στο 18% του συνολικού προϋπολογισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε περίπου 4 εκατομμύρια οθωμανικές λίρες.

Το κόστος του έργου είναι περίπου 30.000 κιλά χρυσού, σύμφωνα με τους σημερινούς κατά προσέγγιση υπολογισμούς.

Ο σουλτάνος ​​Αμπντούλ Χαμίτ Β’ ήθελε να υλοποιήσει το έργο χωρίς να δανειστεί από το εξωτερικό, καθώς το κράτος επιβαρύνθηκε με πολλά χρέη πέρα ​​από τα χρέη των έργων των σιδηροδρόμων της Ανατολίας και των σιδηροδρόμων της Βαγδάτης.

Ο Χαλίφης απηύθυνε έκκληση στον ισλαμικό κόσμο να κάνει δωρεές για να ολοκληρωθεί το έργο, καθώς η εκστρατεία δωρεάς ξεκίνησε τον Μάιο του 1900 με ειδική δωρεά από την τσέπη του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β’ ύψους 350 χιλιάδων οθωμανικών λιρών και του Χεντιβ. της Αιγύπτου Abbas Helmy II δώρισε οικοδομικά υλικά.

Εκτός από τον Σουλτάνο, οι πασάς του κράτους, οι υπάλληλοι, οι έμποροι, οι στρατιώτες και όλοι οι μουσουλμάνοι από όλο τον ισλαμικό κόσμο πρόσφεραν σημαντικό χρηματικό ποσό.

Τα δέρματα θυσίας στο Kurban Bayram συγκεντρώθηκαν και πουλήθηκαν και η τιμή τους μεταφέρθηκε για τη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού των σιδηροδρόμων, εκτός από την αφαίρεση του 10% των μισθών των κρατικών υπαλλήλων για να συνεισφέρουν στην κατασκευή του σιδηροδρόμου.

Το κράτος εξέδωσε επίσης γραμματόσημα που έπρεπε να πληρωθούν σε κρατικές συναλλαγές για να επιστρέψει το εισόδημά του για τη χρηματοδότηση του έργου, επιπλέον του φόρου πέντε Kuruş για όλους τους άνδρες.

Οι δωρεές κάλυψαν περίπου τα δύο τρίτα του συνολικού κόστους ίδρυσης του έργου και ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες εκστρατείες δωρεών εκείνη την εποχή, με ισχυρή συμμετοχή και δυναμική.

Η ίδρυση του τρένου Hejaz

Οι εργασίες κατασκευής και κατασκευής ξεκίνησαν επίσημα την 1η Μαΐου 1900 και η διαδικασία κατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ Δαμασκού και Ντάραα ξεκίνησε την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους σε μια τελετή για την 25η επέτειο από την ανάληψη της εξουσίας από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β’.

Επικεφαλής του μηχανικού έργου ήταν ένας Γερμανός μηχανικός που εργαζόταν υπό την ηγεσία του 34 Γερμανούς και Οθωμανούς μηχανικούς, επιπλέον Ιταλούς, Γάλλους και Βέλγους μηχανικούς.

Η απασχόληση εξαρτιόταν κυρίως από τους στρατιώτες του οθωμανικού στρατού, καθώς ο αριθμός των εργατών υπολογιζόταν σε 5 με 7 χιλιάδες Οθωμανούς στρατιώτες, ενώ κάποιοι εθελοντές προέρχονταν από άλλα κράτη.

Ο αριθμός των στρατιωτών που εργάζονταν μόνιμα στη σιδηροδρομική γραμμή έφτασε τις 6 χιλιάδες στρατιώτες, επιπλέον των 200 μηχανικών.

Για εξοικονόμηση δαπανών, το κράτος αποφάσισε να δώσει στους στρατιώτες χαμηλό μισθό και να το αντισταθμίσει με 1 χρόνο μείωση της περιόδου στρατολόγησης για προσλήπτη που συμμετέχει σε οικοδομικές εργασίες.

Το 1903, ο σιδηρόδρομος Hejaz έφτασε στο Αμμάν και στη συνέχεια στο Maan το 1904, και το πρώτο ταξίδι με τρένο μεταξύ Δαμασκού και Maan ξεκίνησε το 1905.

Ο σιδηρόδρομος Χετζάζ έφτασε στη Μεδίνα στις 31 Αυγούστου 1908, όταν η γραμμή εγκαταστάθηκε στη Μεδίνα μόνο με μουσουλμάνους εργάτες και μηχανικούς, χωρίς τη συμμετοχή Γερμανών μηχανικών, λαμβάνοντας υπόψη την ιερότητα του ιερού.

Δυσκολίες που αντιμετώπισε ο σιδηρόδρομος Hejaz

Ο σιδηρόδρομος Hejaz αντιμετώπισε πολλά εμπόδια, το σημαντικότερο από τα οποία ήταν η έλλειψη νερού στο Hijaz. Αυτό το πρόβλημα επιλύθηκε με τη διάνοιξη φρεατίων και τη χρήση αντλιών αέρα και ατμού.

Ορισμένα τμήματα του σιδηροδρόμου χρησιμοποιήθηκαν μετά την ολοκλήρωση για την παράδοση δεξαμενών νερού.

Υπήρχε επίσης ένα τεράστιο πρόβλημα, μια πλημμύρα, όπου σχημάτισε κρίση κατά τη διάρκεια της κατασκευής και των λειτουργιών, ωθώντας το κράτος να ιδρύσει τράπεζες για το Sowell κατά μήκος της γραμμής.

Ομοίως, υπήρχε το πρόβλημα της μετακίνησης της άμμου, το οποίο οι Οθωμανοί μηχανικοί ξεπέρασαν καλύπτοντάς την με ένα στρώμα πηλού, εκτός από την κατασκευή ενός πέτρινου φράγματος παράλληλα με τη γραμμή.

Σιδηροδρομικοί σταθμοί Hejaz

Υπήρχαν πολλοί σταθμοί στο τρένο Hejaz, καθώς η απόσταση μεταξύ των σταθμών ήταν κοντά στα 20 χιλιόμετρα, και μερικές φορές λιγότερο από αυτό.

Ο σκοπός των μικρών αποστάσεων μεταξύ των σταθμών ήταν η διατήρηση του προστατευόμενου σιδηροδρόμου Hejaz εκτός από τη δημιουργία αστικών κέντρων με σκοπό την ανάπαυση και την παροχή νερού, καθώς υπήρχε ένας σταθμός πηγαδιών και μια δεξαμενή για τη διατήρηση του νερού.

Σταθμός Δαμασκού

Ένας από τους κύριους σταθμούς του σιδηροδρόμου Hejaz, καθώς ο σχεδιασμός του ήταν εμπνευσμένος από την αρχιτεκτονική της Ανδαλουσίας.

Σταθμός Αμμάν

Ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς του σιδηροδρόμου Hejaz βρίσκεται 222 χλμ. από τον κεντρικό σταθμό εκκίνησης στη Δαμασκό και περιλαμβάνει 5 υπογραμμές, έναν χειριστή για τη συντήρηση μηχανών και φορτηγών, εκτός από τα διοικητικά γραφεία.

Σταθμός Tabuk

Θεωρείται ένας από τους κύριους σταθμούς και αποτελείται από 13 κτίρια σε ευθεία γραμμή παράλληλη με την πίστα, όπου ο σταθμός κατασκευάστηκε σε μια έκταση περίπου 80 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων.

Σταθμός Madain Saleh

Ο σταθμός Mada’in Saleh κατείχε στρατηγική θέση, καθώς περιείχε συνεργείο επισκευής κινητήρων, εκτός από αποθήκες και κτίρια για φύλακες, στέγαση για τους υπαλλήλους, τουαλέτες και τουαλέτες.

Σταθμός Madinah

Ο τελευταίος σταθμός του σιδηροδρόμου Hejaz, ο οποίος κατασκευάστηκε με μοναδικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, περιέχει μια αποθήκη χωρητικότητας 12 ατμομηχανών και περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη δεξαμενή νερού κατά μήκος της γραμμής.

Ο σταθμός απέχει μόλις 1 χλμ. από το Τζαμί του Προφήτη και η γραμμή εγκαινιάστηκε επίσημα το 1908. Επί του παρόντος, το κτίριο του σταθμού λειτουργεί ως μουσείο με την ονομασία «Μουσείο Σιδηροδρόμων Hejaz».

Σιδηροδρομικές γέφυρες Hejaz

Περίπου 2000 γέφυρες διαφόρων μεγεθών κατασκευάστηκαν κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Hejaz. Στην υλοποίησή τους χρησιμοποιήθηκαν τοπικά πετρώματα και γρανιτένια πετρώματα λόγω της δυσκολίας μεταφοράς και εισαγωγής σκυροδέματος.

Οι γέφυρες κατασκευάστηκαν με τη μορφή αψίδων και οι πιο γνωστές από αυτές είναι οι τραχιές γέφυρες που βρίσκονται ανατολικά του Αμμάν, της πρωτεύουσας της Ιορδανίας.

Τρένα και βαγόνια γραμμής Hijaz

Πολλές διαφορετικές εταιρείες κατασκεύασαν τα σιδηροδρομικά τρένα Hejaz, οι πιο εξέχουσες από τις οποίες ήταν οι γερμανικές εταιρείες «Zaksishi Machinfabrik», «August Borsik» και «Arnold Young Locomotive Fabric».

Ο σιδηρόδρομος Hejaz είχε 132 ατμομηχανές και 1.700 βαγόνια, και πολλά αυτοκίνητα εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι σήμερα στον σταθμό Al-Qadam.

Οι ντιζελομηχανές έχουν προστεθεί, και εξακολουθούν να λειτουργούν, μαζί με ορισμένα τρένα ατμού που κατασκευάστηκαν με την έναρξη της σιδηροδρομικής υλοποίησης.

Περιλάμβανε σιδηροδρομικές άμαξες Hejaz, χώρους πλύσης και αίθουσα προσευχής, εκτός από μέρη για φαγητό.

Η τελετή έναρξης του σιδηροδρόμου Hejaz

Στις 22 του Ρατζάμπ, 1326 AH, που αντιστοιχεί στις 23 Αυγούστου 1908 μ.Χ., το πρώτο τρένο έφτασε από τη Δαμασκό στη Μεδίνα αφού κάλυψε την απόσταση μέσα σε 5 ημέρες μόνο.

Η τελετή έναρξης αναβλήθηκε για μια εβδομάδα μετά την άφιξη του πρώτου τρένου για να συμπέσει με τη μνήμη του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β’ που κάθεται στον θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώστε η τελετή να γίνει την πρώτη Σεπτεμβρίου 1908.

Η τελετή έναρξης συνοδεύτηκε από το άναμμα της Μεδίνας με ηλεκτρισμό για πρώτη φορά, καθώς ο χαλίφης των Μουσουλμάνων, Αμπντούλ Χαμίτ Β’, είχε διατάξει το άναμμα του τζαμιού του Προφήτη την ημέρα των εγκαινίων, καθώς οι γραμμές ηλεκτρισμού και τηλεγράφου εκτείνονταν παράλληλα με το σιδηροδρομική γραμμή.

Η Μεδίνα έγινε μετά από εκείνη την ημερομηνία ανεξάρτητο κυβερνείο που συνδέεται άμεσα με το οθωμανικό εσωτερικό για τη σημασία της.

Η περίοδος εργασίας του σιδηροδρόμου Hejaz

Ο σιδηρόδρομος Hejaz επηρέασε πολύ τις πολιτείες στις οποίες ιδρύθηκε και η χρήση του δεν περιοριζόταν μόνο στους μουσουλμάνους, καθώς στους μη μουσουλμάνους επιτρεπόταν να χρησιμοποιούν όλους τους σταθμούς, αλλά η πρόσβαση στη Μεδίνα ήταν απαγορευμένη για τους μη μουσουλμάνους.

Η γραμμή μπορούσε αρχικά να μεταφέρει 30 χιλιάδες προσκυνητές ετησίως, ώσπου ο αριθμός το 1914 μ.Χ έφτασε τις 300 χιλιάδες προσκυνητές ετησίως, με 3 εβδομαδιαίες πτήσεις από τη Μεδίνα στη Δαμασκό.

Η γραμμή χρησιμοποιήθηκε επίσης για τη μεταφορά χρημάτων, στρατιωτών και αγαθών μεταξύ περιοχών και κρατών, γεγονός που επέφερε οικονομική άνθηση.

Οι ώρες και οι ώρες κίνησης του τρένου αντιστοιχούσαν στις ώρες προσευχής, καθώς τα δρομολόγια του τρένου φρόντιζαν να μην διαταράσσονται οι ώρες της προσευχής, καθώς το τρένο Hejaz σταματάει την ώρα της προσευχής, ώστε οι επιβάτες να πάνε στο αυτοκίνητο που είχε καθοριστεί για την προσευχή.

Το τρένο Hejaz μείωσε τον χρόνο ταξιδιού μεταξύ Δαμασκού και Μεδίνας από 40 ημέρες σε μόνο 5 ημέρες, καθώς το τρένο χρειάστηκε στην πραγματικότητα μόνο 72 ώρες, αλλά η συχνή στάση του τρένου στους σταθμούς εκτός από την αλλαγή ατμομηχανών χρειαζόταν δύο επιπλέον ημέρες. .

Η πόλη της Χάιφα απέκτησε μεγάλη σημασία στον σιδηρόδρομο Χετζάζ και η γραμμή συνέβαλε επίσης στη σταθερότητα των φυλών των Βεδουίνων, οι οποίες άρχισαν να σχηματίζουν αστικές κοινότητες γύρω από τον σιδηρόδρομο.

Η γραμμή συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τις 13 Jumada Al-Awwal 1336 AH, που αντιστοιχεί στην Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 1918, όταν η τελευταία πτήση που είχε φτάσει στην πόλη είχε επικεφαλής τον καπετάνιο Mahboob Ali Al-Husayni Al-Madani.

Ο Σιδηρόδρομος Χετζάζ εξυπηρέτησε τους υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τους Μουσουλμάνους και τους προσκυνητές για 10 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι πόλεις που βρίσκονται στη γραμμή γνώρισαν μεγάλη ακμή και το ταξίδι του Χατζ διευκολύνθηκε με τη μείωση του χρόνου και των δυσκολιών για τους προσκυνητές.

Καταστροφή του σιδηροδρόμου Hejaz

Με την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και με απόφαση του Αραβικού Γραφείου στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών, ο Σαρίφ Χουσεΐν ανακοίνωσε την αραβική εξέγερση, η οποία συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στη δολιοφθορά και την καταστροφή του σιδηροδρόμου Hejaz.

Ο Βρετανός πράκτορας «Λόρενς» παρείχε καταστρεπτικούς μηχανισμούς και μηχανισμούς εξόρυξης στους αντάρτες που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να καταστρέψουν τις ράγες, τις γέφυρες και τις σήραγγες για να κόψουν τον ανεφοδιασμό στις οθωμανικές δυνάμεις που πολιορκούνταν στη Μέκκα και τη Μεδίνα.

Οι αντάρτες κατέστρεψαν τη σιδηροδρομική γραμμή για να πολιορκήσουν τις οθωμανικές δυνάμεις μέσα στη Μεδίνα υπό την ηγεσία του Φαχρ αλ-Ντιν Πασά, όπου η εξέγερση πολιόρκησε τη Μεδίνα για δύο χρόνια και 7 μήνες, η οποία θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες περιόδους πολιορκίας στη σύγχρονη ιστορία.

Οι αντάρτικες δυνάμεις που συνεργάζονταν με τους Βρετανούς ανατίναξαν επίσης τηλεγραφικές γραμμές, οι οποίες εμπόδισαν τα μέσα επικοινωνίας μεταξύ των Οθωμανών στρατιωτών και των αραβικών φυλών που συμμάχησαν μαζί τους και του υπόλοιπου κράτους.

Η κυβέρνηση διέταξε τον Φαχρ αλ-Ντιν Πασά να παραδοθεί λόγω της ήττας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά εκείνος αρνήθηκε να υπακούσει και συνέχισε να υπερασπίζεται τη Μεδίνα καθ’ όλη την περίοδο της πολιορκίας έως ότου η πείνα και οι αρρώστιες εντάθηκαν. στρατιώτες που τον έπεισαν να παραδοθεί και τον μετέφεραν βίαια στη σκηνή που ετοιμαζόταν να υπογράψει την παράδοση, όπου ο Φαχρ αλ-Ντιν Πασάς έφυγε από τη Μεδίνα με θλίψη και μεγάλη θλίψη.

Ορισμένες σιωνιστικές οργανώσεις σαμποτάρουν τμήματα του σιδηροδρόμου Hejaz επίσης στην Παλαιστίνη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να απομονώσουν περαιτέρω την Παλαιστίνη από τις γύρω περιοχές.

Γεγονότα για τον σιδηρόδρομο Hejaz

• Μέσα στο τρένο υπήρχαν βαγόνια προσευχής.
• Τα δρομολόγια των τρένων έλαβαν υπόψη τους χρόνους προσευχής.
• Ο σιδηρόδρομος Hejaz συντόμευσε το ταξίδι μεταξύ Δαμασκού και Μεδίνας από 40 ημέρες σε 5 ημέρες.
• Οι σιδηρόδρομοι σημείωσαν ευημερία σε πολλές από τις πόλεις από τις οποίες πέρασαν.
• Η κατασκευή του τρένου Hejaz κόστισε περίπου 30.000 κιλά χρυσού.
• Ο σιδηρόδρομος Hejaz, στο απόγειό του, μετέφερε 300.000 προσκυνητές ετησίως.
• Οι μη μουσουλμάνοι χρησιμοποιούσαν τον σιδηρόδρομο, αλλά τους απαγορεύτηκε η είσοδος στο σταθμό της Μεδίνα.
• Η γραμμή σχεδιάστηκε να συνδεθεί με τη γραμμή της Βαγδάτης, της Ανατολίας και της Κωνσταντινούπολης για να χαρακτηρίσει ολόκληρο το οθωμανικό κράτος.
• Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αντάρτες σαμποτάρουν τον σιδηρόδρομο.

Πότε ιδρύθηκε ο σιδηρόδρομος Hejaz;

Οι κατασκευαστικές εργασίες ξεκίνησαν την 1η Μαΐου 1900, υπό τις διαταγές του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β’.

Γιατί ιδρύθηκε ο σιδηρόδρομος Hejaz;

Η γραμμή ιδρύθηκε για πολλούς σκοπούς, κυρίως για την εξυπηρέτηση των προσκυνητών και τη μείωση του χρόνου ταξιδιού στη Μέκκα και τη Μεδίνα, εκτός από την επίτευξη οικονομικής αναγέννησης και τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού για προστασία από τυχόν επιθέσεις.

Ποιος σαμποτάρει τον Σιδηρόδρομο Χετζάζ;

Με εντολή του Αραβικού Γραφείου στο βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών και με την υποστήριξη του κατασκόπου Λόρενς, οι αντάρτες σαμποτάρισαν και κατέστρεψαν τη σιδηροδρομική γραμμή Χετζάζ.