De Turkse grondwet

De Turkse grondwet is het document dat de basisregels van de Turkse Republiek, het regeringssysteem, de staatsvorm en de autoriteiten in het algemeen definieert.

De grondwet van Turkije is de hoeksteen van wet- en regelgeving, aangezien deze de rechten en plichten van burgers definieert in 177 artikelen en 21 tijdelijke artikelen.

Over de grondwet in Turkije

De huidige grondwet die in Turkije van kracht is, is de grondwet van 1982, die werd opgesteld na de militaire staatsgreep van 12 september.

De huidige Turkse grondwet is op 18 oktober 1982 aangenomen en is tot dusver 21 keer gewijzigd.

De Turkse grondwet verbiedt wijziging van de eerste drie artikelen, die de vorm van de staat, wat het is, de officiële taal, de vlag en de hoofdstad verduidelijken.

Geschiedenis van de Turkse grondwet

De Turkse grondwet van 1921

De eerste Turkse grondwet in de geschiedenis van de republiek verscheen in 1921 onder de naam “Main Formations and Laws” en werd voortgezet tot 1924.

De Turkse grondwet van 1921 werd opgesteld door de Grote Nationale Vergadering, die werd gekozen na de ineenstorting van het Ottomaanse rijk.

Het doel van de grondwet is om het principe van volkssoevereiniteit te verankeren, aangezien het bepaalt dat soevereiniteit van het volk komt en niet van de sultan.

De grondwet van 1921 is een relatief korte tekst, aangezien deze uit drieëntwintig artikelen bestaat, de eerste negen artikelen die de principes definiëren waarop het land zal worden gegrondvest.

Turkse grondwet 1924

Na de afkondiging van de Turkse Republiek werd de grondwet van 1924 opgesteld, die 36 jaar duurde tot de staatsgreep van 1961.

De grondwet van 1924 was getuige van een aantal belangrijke wijzigingen, met name de afschaffing van de verklaring dat de staatsgodsdienst de islam is in 1928, het kiesrecht voor vrouwen en de introductie van het principe van staatssecularisme in 1927.

De contouren van de grondwet van 1924 maakten duidelijk dat Turkije een republikeinse, nationalistische, seculiere, populistische en revolutionaire staat is.

De grondwet van 1924 werd afgeschaft na de militaire staatsgreep in 1960 waarbij de president van de republiek, Celal Bayar, en de premier, Adnan Menderes, werden omvergeworpen.

De grondwet van 1961

De grondwet van 1961 werd aangenomen na de militaire coup, toen een constitutioneel comité van 20 leden in het kader van de grondwetgevende vergadering de nieuwe grondwet opstelde.

De Turkse grondwet van 1961 werd voorgelegd aan een referendum om te worden aanvaard met een percentage van 60,4%, aangezien het de eerste grondwet is die wordt goedgekeurd door een populair referendum in Turkije.

In de grondwet werden verschillende belangrijke punten bepaald, met name de scheiding van de  president van de republiek en zijn partij, het waarborgen van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht, het verlenen van werknemers het recht om vakbonden op te richten en te staken, waarbij de onafhankelijkheid van universiteiten, radio en televisie , het recht verlenen om te protesteren zonder voorafgaande toestemming, en het afschaffen van de mogelijkheid om hoge ambtenaren zonder bevel te ontslaan.

De grondwet van 1961 werd beëindigd na de staatsgreep van 1981 onder leiding van generaal Kenan Evren tegen premier Necmettin Erbakan.

De inhoud van de Turkse grondwet

Inleiding tot de grondwet

De preambule van de grondwet in Turkije stelt het volgende: ter bevestiging van het eeuwige bestaan ​​van het Turkse moederland en de Turkse natie en de ondeelbare eenheid van de sublieme Turkse staat, deze grondwet, in overeenstemming met het concept van nationalisme geïntroduceerd door de stichter van de Republiek Turkije , Atatürk, de onsterfelijke leider en de ongeëvenaarde held, en zijn hervormingen en principes; Vastbesloten om het eeuwige bestaan, de welvaart, het materiële en spirituele welzijn van de Republiek Turkije en de normen van de hedendaagse beschaving te bereiken als een eervol lid met gelijke rechten van de familie van wereldnaties; De absolute suprematie van de wil van de natie,het feit dat de soevereiniteit volledig en onvoorwaardelijk berust bij de Turkse natie en dat geen enkele persoon of instantie die gemachtigd is om deze soevereiniteit uit te oefenen in naam van de natie, zal afwijken van de liberale democratie die is aangegeven in de grondwet en het rechtsstelsel dat is ingesteld volgens haar vereisten, De scheiding der machten, die geen rangorde tussen de staatsorganen inhoudt, maar uitsluitend betrekking heeft op de uitoefening van bepaalde staatsmacht en de vervulling van taken, en beperkt is tot een beschaafde samenwerking en taakverdeling; en het feit dat alleen de grondwet en de wetten de suprematie hebben; Dat geen bescherming wordt verleend aan een activiteit die in strijd is met de Turkse nationale belangen, het Turkse bestaan ​​en het beginsel van de ondeelbaarheid ervan met zijn staat en grondgebied,historische en morele waarden van Turks-zijn; het nationalisme, de principes, de hervormingen en de beschaving van Atatürk en dat heilige religieuze gevoelens absoluut niet betrokken zullen zijn bij staatszaken en politiek, zoals vereist door het principe van secularisme; Dat elke Turkse burger een aangeboren recht en macht heeft om een ​​eerbaar leven te leiden en zijn / haar materiële en spirituele welzijn te verbeteren onder auspiciën van de nationale cultuur, beschaving en de rechtsstaat, door de uitoefening van de fundamentele rechten en vrijheden uiteengezet in deze grondwet, in overeenstemming met de vereisten van gelijkheid en sociale rechtvaardigheid; Dat alle Turkse burgers verenigd zijn in nationale eer en trots, in nationale vreugde en verdriet, in hun rechten en plichten met betrekking tot het nationale bestaan, in zegeningen en lasten, en in elke manifestatie van het nationale leven,en dat ze het recht hebben om een ​​vredig leven te eisen op basis van absoluut respect voor elkaars rechten en vrijheden, wederzijdse liefde en gemeenschap, en het verlangen naar en het geloof in “Vrede thuis; vrede in de wereld”; Met deze IDEEËN, OVERTUIGINGEN en RESOLUTIES om dienovereenkomstig te worden geïnterpreteerd en geïmplementeerd, waardoor respect wordt afgedwongen voor en absolute loyaliteit aan de letter en de geest ervan; Is door de TURKSE NATIE toevertrouwd aan de liefde van de democratie-liefhebbende Turkse zoons en dochters voor het moederland en de natie.en absolute loyaliteit aan, zijn letter en geest; Is door de TURKSE NATIE toevertrouwd aan de liefde van de democratie-liefhebbende Turkse zoons en dochters voor het moederland en de natie.en absolute loyaliteit aan, zijn letter en geest; Is door de TURKSE NATIE toevertrouwd aan de liefde van de democratie-liefhebbende Turkse zoons en dochters voor het moederland en de natie.

Enkele belangrijke artikelen in de grondwet

De Turkse grondwet bevat enkele belangrijke artikelen waarin staat:

Artikel één:

De staat Turkije is een republiek

Artikel twee:

De Republiek Turkije is een democratische, seculiere en sociale staat die wordt beheerst
door de rechtsstaat, binnen de noties van openbare vrede, nationale solidariteit en rechtvaardigheid, met respect voor
de mensenrechten, loyaal aan het nationalisme van Atatürk, en gebaseerd op de fundamentele principes uiteengezet
in de aanhef.

Artikel drie:

De staat Turkije, met zijn grondgebied en natie, is een ondeelbare entiteit.
De taal is Turks.
De vlag , waarvan de vorm wordt voorgeschreven door de relevante wet, bestaat uit een witte
halve maan en een ster op een rode achtergrond.
Het volkslied is de ” Onafhankelijkheidsmars “.
De hoofdstad is Ankara.

Artikel 4:

De bepaling van artikel 1 betreffende de vorm waarin de staat een
republiek is, de kenmerken van de republiek in artikel 2, en de bepalingen van artikel 3 zullen
niet worden gewijzigd, noch zal hun wijziging worden voorgesteld.

U kunt een volledige vertaling van de Turkse grondwet in het Engels lezen door hier te klikken.

Turks constitutioneel hof

Het Constitutionele Hof is het hoogste juridische orgaan voor constitutionele toetsing in Turkije. Omdat het werkt aan het onderzoeken van de grondwettigheid van wetten, in termen van vorm en inhoud, en decreten die kracht van wet hebben.

Het Turkse Constitutionele Hof fungeert ook als een hogere strafrechtbank om zaken te behandelen die zijn opgeworpen over de president, vice-president, leden van het kabinet of rechters van hogere rechtbanken.