Spis treści
Przez prawie 400 lat, między 1517 a 1917 rokiem, z krótką przerwą w latach trzydziestych XIX wieku, Imperium Osmańskie rządziło Jerozolimą, kształtując miasto poprzez architekturę, politykę i życie codzienne.
Starałem się, aby moje badania były jak najbardziej wszechstronne, obejmujące różne aspekty życia pod panowaniem osmańskim.
Wstęp
Jako osobę zafascynowaną historią zawsze intrygował mnie okres osmański w Jerozolimie. Jestem Abdullah i jestem entuzjastą historii osmańskiej. Niedawno postanowiłem zbadać Jerozolimę pod panowaniem osmańskim .
Studiując wiele interesujących książek i kronik, odkryłem, że Turcy pozostawili w Jerozolimie niesamowite dziedzictwo podczas swojego 400-letniego panowania w latach 1516-1917. Pozwólcie, że podzielę się kilkoma najciekawszymi momentami moich eksploracji osmańskiej Jerozolimy.
W swoich badaniach starałem się odpowiedzieć na następujące pytania:
- Jak wyglądało życie codzienne w osmańskiej Jerozolimie?
- Co Turcy zbudowali w Jerozolimie?
- Jakie były prawa niemuzułmanów pod panowaniem osmańskim?
- Jaki jest wkład sułtanów osmańskich w Jerozolimie ?
I w końcu wyobraziłem sobie życie ludzi pod imperium osmańskim w Jerozolimie.
Usługi publiczne, demografia i ekonomia w osmańskiej Jerozolimie
Państwo osmańskie podjęło działania mające na celu modernizację Jerozolimy w XIX wieku, zarządzając jednocześnie rosnącymi wpływami europejskimi i zmianami w populacji miasta.
Służby Miejskie
W 1863 r. utworzono gminę jerozolimską . Skupiono się na poprawie infrastruktury:
- Usługi sprzątania, kanalizacja, nawierzchnia ulic i oświetlenie
- Projekty małej architektury takie jak sadzenie drzew
- Otwarcie Szpitala Miejskiego w 1891 roku
- Utworzenie policji w 1886 roku
Powstały także instytucje kulturalne, takie jak Muzeum Jerozolimskie oraz teatr turecki, arabski i francuski.
Zmiany populacji
W XIX wieku populacja Jerozolimy szybko rosła. W 1849 r. miasto liczyło około 11 700 mieszkańców – 6184 muzułmanów, 3744 chrześcijan i 1790 Żydów.
W 1870 r. liczba ta osiągnęła 20 000 osób. W 1890 r. przekroczyła ona 40 000 osób , a największą grupę stanowili Żydzi.
W 1900 r. szacunki wskazują na 55 000 mieszkańców – 10 000 muzułmanów, 10 000 chrześcijan i 35 000 Żydów.
Warunki ekonomiczne
Jerozolima nie była głównym ośrodkiem handlowym, brakowało jej gruntów rolnych i przemysłu. Jednak wizyty pielgrzymkowe rzeczywiście wspierały handel i rzemiosło.
- Branże obejmowały tekstylia, garbarstwo, produkcję mydła i obróbkę metali.
- Eksport trafiał do Egiptu, Rodos i Dubrownika. Import pochodził z Egiptu, Syrii, Stambułu , Iraku i Chin.
- Turystyka i pielgrzymki generują sprzedaż i popyt na pamiątki. W XIX wieku na rynkach działało ponad 700 rzemieślników.
- Głównymi źródłami przychodów były także stypendia „Surre” ze Stambułu i Egiptu.
Transport
Połączenia komunikacyjne poprawiły się w XIX wieku.
- Telegraf dotarł do Jerozolimy w roku 1865.
- Droga Jaffa-Jerozolima została otwarta w 1868 roku.
- Kolej Jaffa-Jerozolima rozpoczęła działalność w 1892 roku.
To pobudziło turystykę, handel i połączenia zagraniczne.
Edukacja i Kultura
- Szkoły i medresy podupadły wraz z osłabieniem religijnych fundacji „waqf” po XVIII wieku.
- Loże sufickie i zawije zapewniały naukę religii obok madras.
- Podobnie jak w całym imperium, po połowie XIX wieku rozprzestrzeniły się nowoczesne szkoły rządowe i misyjne.
Osmańska mapa Jerozolimy z 1861 roku
Na tym zdjęciu widać osmańską mapę Jerozolimy z 1861 roku, pokazującą wnętrze miasta i przedmieścia Jerozolimy.
Panowanie osmańskie w Jerozolimie: 1517-1917
Jerozolima pod panowaniem osmańskim przeżyła rzadki okres spokoju, który trwał ponad 400 lat . W tym czasie Turcy zarządzali miastem i rozwijali je
1. Yavuz Sultan Selim (Selim I):
- 1517: Podbój Jerozolimy przez Turków.
- Bitwa pod Mercidabıkiem; aneksja Damaszku.
- Wizyta w Masjid al-Aksa i obietnica reform gospodarczych.
- Umowa z królem Hiszpanii zezwalająca chrześcijanom na wizyty w Jerozolimie za opłatą.
2. Sulejman Wspaniały: 1520-1566
- Odbudowa i rozbudowa zamku i murów jerozolimskich.
- Przywrócenie i modyfikacje Masjid al-Aksa.
- Otwarcie nowych bram i odnowienie dachówek kopułowych Silsila.
- Budowa tekke w imieniu jego żony, Hürrem Sultan.
- Zabezpiecz drogę między Jerozolimą a Jaffą, powierzając ją plemieniu Ebigavsh.
Sułtan Murad IV: 1623-1640
- Okres ataków francuskiego generała Napoleona i niepokojów wewnętrznych po buncie egipskiego Kedywa Mehmeta Paszy.
- Budowa zamku przy drodze Jerozolima El-Khalil dla bezpieczeństwa miasta.
- W zamku znajdował się meczet i koszary, obsługiwane przez Dizdara i 40 żołnierzy.
4. Sułtan Abdulmecid: 1839-1861
- Zlecił i sfinansował renowację meczetu Al-Aksa.
- Wzrost liczby ludności i ekspansja osad poza murami Jerozolimy począwszy od 1858 roku.
5. Sułtan Abdulaziz: 1861-1876
- Znaczący rozwój Jerozolimy, w tym budowa dróg i bazarów.
- Wybrukowano marmurem drogi Jerozolimy.
- Wydał 30 000 osmańskich aków na dekorację i renowację Meczetu al-Aksa oraz budowę meczetu Omarî.
- 1867: Rozpoczyna się znacząca faza rozwoju.
- 1892: Budowa linii kolejowej pomiędzy Jerozolimą a Jaffą.
- 1909: Budowa dużej twierdzy w pobliżu Bramy Hebrońskiej i pobliskiej fontanny.
6. Sułtan Abdulhamid II: 1876-1909
- Znaczący rozwój infrastruktury miasta.
- Rozwój i utrzymanie dróg miejskich.
- Połączenie Jerozolimy z Mekką, Medyną, Stambułem , Damaszkiem i innymi miastami poprzez dworzec kolejowy w Jerozolimie.
Obserwacje
- Yavuz Sultan Selim przejął kontrolę i zainicjował zaangażowanie dyplomatyczne i gospodarcze, ale zmarł, zanim w pełni zrealizował swoje plany.
- Sulejman Wspaniały skupił się na rozwoju architektonicznym i infrastrukturalnym, dzięki czemu zyskał miano „drugiego architekta Jerozolimy”.
- Sułtan Murad IV stanął w obliczu wyzwań związanych z zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi, ale udało mu się utrzymać osmańską kontrolę nad Jerozolimą.
- Sułtan Abdülmecid zainicjował projekty renowacji, a za jego panowania ludność Jerozolimy rozszerzyła się poza mury miasta.
- Sułtan Abdulaziz przeznaczył znaczne środki na rozwój i upiększenie miasta oraz jego zabytków sakralnych.
- Sułtan Abdülhamid II wniósł znaczący wkład w poprawę łączności i infrastruktury miasta.
Przekształcanie krajobrazu miejskiego
Turcy w dramatyczny sposób odcisnęli swoje piętno na krajobrazie Jerozolimy, podejmując się ogromnych projektów budowlanych.
Mury Umocniające Święte Miasto
Najbardziej monumentalną konstrukcją osmańską były kultowe mury Jerozolimy. Sulejman Wspaniały nakazał wzniesienie w latach 1536-1540 5-kilometrowych wałów, co wymagało ogromnej pracy i zasobów. Ponad 2,5 km owija się wokół Starego Miasta, natomiast przedłużenia biegną w kierunku południowym i zachodnim.
Trzydzieści cztery wieże strażnicze i siedem bram przecinają mury w kolorze piasku, które osiągają do 12 m wysokości i miejscami 3 m grubości. Ta fortyfikacja chroniła Jerozolimę przez wieki.
Patronat Architektoniczny dla Prestiżu
Kolejni władcy osmańscy sponsorowali wspaniałe budynki publiczne, religijne i charytatywne, zwłaszcza w pierwszym wieku Jerozolimy pod panowaniem osmańskim.
Starali się ustanowić legalność, pozostawiając swój ślad poprzez architekturę i usługi. Do charakterystycznych pomników zaliczały się:
- Fontanna sułtana Sulejmana (1527) dostarczała wodę mieszkańcom w pobliżu Wzgórza Świątynnego.
- W Külliye of Hürrem Sultan z 1551 r. znajdował się meczet, madrasa, zajazd, kuchnia publiczna i nie tylko.
- Liczne mniejsze fontanny, akwedukty, zbiorniki i studnie dostarczały wodę do całego miasta.
Struktury obywatelskie na rzecz opieki społecznej
Wraz z rozwojem Jerozolimy w późnym okresie osmańskim wzrosła infrastruktura i udogodnienia:
- Rada Miejska założona w 1863 r. dodała drogi, usługi związane z kształtowaniem krajobrazu i sprzątaniem.
- Od lat sześćdziesiątych XIX wieku szkoły, szpitale , policja i straż pożarna świadczyły usługi publiczne.
- Po latach pięćdziesiątych XIX wieku poczta, telegraf i telefon połączyły Jerozolimę z całym światem.
Zarządzanie świętą mozaiką
Rządząc Jerozolimą, Turcy musieli równoważyć różne wyznania i pielgrzymów.
Prawa i przywileje
Osmanie zorganizowali wyznania mniejszościowe w półautonomiczne proso . Społeczności ortodoksyjna, ormiańska i żydowska wybierały własnych przywódców i zajmowały się sprawami społeczności.
Przywileje obejmowały zwolnienie ze służby wojskowej w zamian za podatki. Ograniczenia ograniczały budowę kościołów i bicie dzwonów kościelnych.
Zarządzanie relacjami wielowyznaniowymi
Sporadycznie pojawiały się napięcia między wyznaniami, ale incydenty zostały zminimalizowane dzięki polityce osmańskiej:
- Aby zapewnić bezpieczeństwo, żołnierze strzegli szlaków pielgrzymkowych.
- Aby zmniejszyć konflikty, różnym grupom chrześcijańskim przyznano oddzielne godziny nabożeństw w kościele Grobu Świętego.
- Władze pośredniczyły w sporach w miejscach świętych, jak np. XVIII-wieczny firman regulował dostęp do Grobu Marii Panny.
Równoważenie sił i wpływów
Od lat trzydziestych XIX wieku w Jerozolimie otwierano konsulaty europejskie, wywierając wpływ na swoich religijnych protegowanych.
Osmańskie środki centralizacyjne miały na celu powstrzymanie tej zagranicznej władzy, takie jak bezpośrednie rządzenie Jerozolimą ze Stambułu po 1872 roku.
Życie codzienne osmańskich Jerozolimczyków
Na podstawie moich lektur i badań próbowałem wyobrazić sobie codzienne życie ludzi żyjących w Jerozolimie pod panowaniem osmańskim.
Ta część jest czysto fikcyjna i wszelkie podobieństwa między nią a rzeczywistością są jedynie zbiegiem okoliczności.
Dzień Yusufa (muzułmanin):
Nazywam się Yusuf. Budzę się przed wschodem słońca, gdy muezin rozpoczyna melodyjne nawoływanie do modlitwy z minaretu meczetu Al-Aksa. Po odprawieniu salat i zerwaniu postu z rodziną idę przez Stare Miasto, podczas gdy inni muzułmanie udają się do meczetu na modlitwy Fajr.
Idąc do sklepu, mijam osmańskiego strażnika patrolującego ulice. Jego obecność odstrasza wichrzycieli, pozwalając wszystkim spokojnie zająć się swoimi sprawami.
W moim sklepie tekstylnym na tętniącym życiem bazarze rozwijam kolorowe perskie jedwabie i egipską bawełnę. Niedługo potem pojawiają się moi pierwsi klienci – głównie miejscowe kobiety poszukujące tkanin do szycia nowych ubrań oraz handlarze z innych miast Palestyny, którzy przyjeżdżają po zapasy.
Później tego ranka wpada do mnie mój przyjaciel i kolega kupiec Saleh i pijemy kawę importowaną z Jemenu , omawiając aktualności handlowe i nie tylko.
W południe zamykam sklep i udaję się do Al-Aksa, aby pomodlić się Dhuhr. Po popołudniowych modlitwach Asr ponownie otworzyłem swój sklep. Zarządzając ruchliwym ruchem pieszym, spotykam mojego chrześcijańskiego przyjaciela Eliasa. Jest kamieniarzem pracującym przy remoncie kościoła Grobu Świętego. Pomimo różnych wyznań łączy nas tożsamość jako poddani osmańscy .
Wieczorem wracam wieczorem do domu. Mijam moją starszą żydowską sąsiadkę Rebekę, która spieszy się na spotkanie z rodziną w szabat – grzecznie pozdrawiamy się w drodze do naszych domów modlitwy – dwaj poddani osmańscy żyjący w harmonii. Po powrocie do domu lubię spędzać czas z rodziną przed wieczornym spotkaniem towarzyskim.
Dzień Eliasza (chrześcijański):
Jestem Elias, osmański grecko-prawosławny chrześcijanin. Po śniadaniu z rodziną idę do Bazyliki Grobu Świętego, aby rozpocząć pracę. Kiedy naprawiamy Grób Chrystusa, ja i moi koledzy rzemieślnicy rozmawiamy beztrosko w naszej ojczystej grece.
W południe łamię się chlebem z innymi chrześcijańskimi rzemieślnikami. Przypominamy sobie nawzajem, abyśmy zachowali cierpliwość i oddanie, których wymaga nasza praca w tym świętym miejscu. Po posiłku wracamy do naszej pracy – dłutowania, ciągnięcia kamieni i usuwania ze ścian wiekowego dymu świec.
Wreszcie wieczorem wracam ruchliwymi ulicami do mojej dzielnicy. Słyszę harmonijne dzwonienie dzwonów meczetu, kościoła i synagogi o zachodzie słońca, gdy różne wyznania wyznaczają koniec dnia . Przypomina mi to różnorodność, która może rozkwitnąć, gdy zachowana jest tolerancja, tak jak miało to miejsce pod rządami osmańskimi.
Dzień Rebeki (Żyd):
Jestem Rebecca, żydowska matka mieszkająca w Imperium Osmańskim. Po upieczeniu chałki na szabat zabieram dzieci do mykwy na rytualną kąpiel, nie obawiając się dyskryminacji, jakiej doświadczają Żydzi w innych miejscach. Wymieniamy pozdrowienia z muzułmańskimi i chrześcijańskimi sąsiadami, którzy zgodnie z prawem są na równi poddanymi osmańskimi .
Po powrocie do domu przygotowuję kolację szabatową. Gotując, używam przypraw zakupionych od osmańskiego greckiego kupca , który bez problemu mógł przenieść swoją firmę ze Stambułu do Jerozolimy. Zapalając świece szabatowe, odmawiam dodatkową modlitwę o zdrowie sułtana, który objął opieką Żydów we wszystkich swoich posiadłościach.
