Inhoudsopgave
Het Turkse volkslied “İstiklal Marşı” is het volkslied dat officieel werd aangenomen door de Turkse Republiek in 1921, twee en een half jaar vóór de oprichting van de staat.
De İstiklal Marşı is geschreven door de Turkse dichter Mehmet Akif Ersoy en gecomponeerd door Osman Zeki Üngör. Het volkslied vertelt over de betekenis van onafhankelijkheid en de verlossing van het vaderland, en de deugden van hoop en toewijding.
Over het Turkse volkslied
Het Turkse volkslied is een van de belangrijkste symbolen van nationale eenheid in Turkije. Naast de Turkse vlag vereren de mensen vooral het volkslied, waar wedstrijden worden gehouden voor jonge slimme kinderen om het volkslied te lezen tijdens populaire vieringen.
De eerste verzen van het volkslied worden op scholen en bij officiële gelegenheden voorgelezen, omdat het wordt beschouwd als een symbool van de Turkse nationale strijd voor onafhankelijkheid en de bevrijding van alle landen van de bezetting.
Geschiedenis van het Turkse volkslied
In 1921 werd een nationale wedstrijd georganiseerd door de Turkse Nationale Beweging “Kuvâ-yi Milliye” onder leiding van Mustafa Kemal Ataturk om een geschikt volkslied te kiezen, gericht op het aanmoedigen van de milities die in het hele land voor onafhankelijkheid strijden, en om inspiratie en trots te bieden aan het nieuwe thuisland. die ontstaat zodra de overwinning is behaald.
Mehmet Akif Ersoy weigerde aanvankelijk deel te nemen aan de wedstrijd vanwege de uitreiking van een financiële prijs, maar vervolgens nam het Parlement contact met hem op en haalde hem over een gedicht in te dienen, waarbij hij de beloning negeerde als hij die niet wilde ontvangen.
Het gedicht van Muhammad Akif werd na evaluatie door een parlementaire commissie unaniem aanvaard door de parlementsleden.
De wedstrijdprijs werd later toegekend aan een gemeenschap van veteranen, nadat Ersoy weigerde deze in ontvangst te nemen.
Nederlandse vertaling voor het Turkse volkslied
Wees niet bang; Want de karmozijnrode banier die trots golft in deze glorieuze dageraad, zal niet vervagen,
Voordat de laatste vurige haard die in mijn vaderland in brand staat, wordt gedoofd.
Want dat is de ster van mijn volk, en het zal voor altijd schijnen;
Het is van mij; en behoort alleen tot mijn dappere natie.
Frons niet, ik smeek u, o terughoudende halve maan!
Glimlach naar mijn heroïsche natie! Waarom de woede, waarom de woede
Ons bloed dat wij voor u vergoten hebben, zal anders niet waardig zijn;
Want vrijheid is het absolute recht van mijn godaanbiddende natie!
Ik ben vrij sinds het begin en dat zal voor altijd zo zijn.
Wat een gek zal mij in ketenen zetten! Ik trotseer het idee!
Ik ben als de brullende vloed; mijn oevers vertrappen en mijn lichaam overwinnen,
Ik zal bergen verscheuren, de Expanses overstijgen en nog steeds uitstromen!
De horizon van het Westen mag dan met stalen muren zijn verbonden,
maar mijn grenzen worden bewaakt door de machtige boezem van een gelovige.
Laat het huilen! , Wees niet bang! En bedenk: hoe kan dit vurige geloof ooit worden gedoofd,
door dat gehavende monstertype dat je ‘beschaving’ noemt
Mijn vriend! Laat mijn vaderland niet over aan de handen van gemene mannen!
Geef uw borst als pantser en uw lichaam als bolwerk! Stop deze schandelijke aanval!
Want spoedig zullen de vreugdevolle dagen van goddelijke belofte komen;
Wie weet Morgen misschien Misschien zelfs eerder!
Beschouw de grond waarop u betreedt niet als louter aarde – herken het!
En denk eens aan de duizenden zonder lijkwade die zo nobel onder je liggen.
Je bent de glorieuze zoon van een martelaar – schaam je, bedroef je voorouders niet!
Geef dit hemelse vaderland niet de hand, zelfs niet als u werelden beloofd wordt.
Wie zou zijn leven niet opofferen voor dit paradijs van een land
Martelaren zouden losbarsten als men gewoon in de grond knijpt! Martelaren!
Moge God mijn leven, mijn geliefden en alle bezittingen van mij afnemen als Hij wil,
maar laat Hij mij niet mijn enige echte vaderland in de wereld ontnemen.
O glorieuze God, de enige wens van mijn door pijn getroffen hart is dat
geen heidense hand ooit de boezem van mijn heilige tempels mag aanraken.
Deze adhans en hun getuigenissen zijn de fundamenten van mijn religie,
En moge hun nobele geluid donderend zegevieren over mijn eeuwige vaderland.
Want alleen dan, zal mijn vermoeide grafsteen, als die er is, duizend keer in extase neerknielen,
En tranen van bloed zullen, o Heer, uit elke wond vloeien,
En mijn levenloze lichaam zal uit de aarde barsten als een eeuwig lichaam. geest,
misschien pas dan zal ik vredig opstijgen en eindelijk de hemelen bereiken.
Zo rimpelen en golven als de heldere dageraad hemel, oh jij glorieuze halve maan,
zodat onze laatste druppel bloed eindelijk gezegend en waardig mag zijn!
Noch u, noch mijn familie zullen ooit worden vernietigd!
Want vrijheid is het absolute recht van mijn altijd vrije vlag;
Onafhankelijkheid is namelijk het absolute recht van mijn godaanbiddende natie!
Het Turkse volkslied in Ottomaanse taal
, قورقما سونمز بو شفقلرده یوزن آل سنجاق
, یوردمڭ اوستنده توتن سونمهدن اڭ صوڭ اوجاق
.اوبنم ملتمڭ ییلدیزیدر پارلایاجق
.اوبنمدر اوبنم ملتمڭدر آنجاق
, چاتما قربان اولایم چهره ڭی ای نازلی هلال
, قهرمان عرقمه بر گول نه بو شدت بو جلال
, سڭا الماز دوكولن قانلرمز صوڭره حلال
! حقیدر حقه طاپان ملتمڭ استقلال
, بن ازلدن بریدر حر یاشادم حر یاشارم
, هانگی چیلغین بڭا زنجیر اوره جقمش شاشارم
, مش سیل كبییم كوكره بندمی چیگنر آشارم
.ییرتارم طاغلری انگینلره صیغمام طاشارم
, غربڭ آفاقنی صارمشسه چلیك زرهلی دیوار
, بنم ایمان طولی كوكوسم كبی سرحدم وار
, قورقما نصل بویله اولوسون بر ایمانی بوغار
.مدنیت دیدیگن تك دیشی قالمش جانوار
, آرقاداش يودمى آلچاقلری اوغراتما صاقین
, سپر ايت كوده ڭی دورسون بو حیاسزجه آقین
, وعد ایتدیڭی كونلر طوغاجقدرسگا حقڭ
.كیم بیلیر بلكی یارین بلكی یاریندنده یاقین
, باصدیغڭ یرلری طوپراق دییه رك گچمه طانی
, دوشون آلتنده كی بیڭلرجه كفنسز یاتانی
, شهید اوغلیسڭ اینجیتمه سن یازیقدر آتاڭی
.ویرمه دنیالری آلسه ڭده بو جنت وطنی
, كیم بو جنت وطنڭ اوغرینه اولمازكه فدا
, شهدا فیشقیراجق طوپراغی صیقسه ڭ شهدا
, جانانی بوتون واریمی جانی آلسین ده خدا
.ایتمه سین تك وطنمدن بنی دنیاده جدا
, روحمڭ سندن الهی شودر آنجاق املی
, دكمه سین معبدمڭ كوكسنه نامحرم الی
, بو اذان لر كه شهادتلری دینڭ اتملی
.ابدی یوردمڭ اوستنده بنم ایگلملی
، او زمان وجد امله بیڭ سجده وایه ویه
راه راه واه ویه ویه واه واه واه واه واه وا
, روح مجرد گبی فیشقیریر یردن نعشیم
.او زمان یوكسله رك عرشه ده گر بلكی باشم
, دالقالان سن ده شفقلر كبی ای شانلی هلال
, ولسون آرتق دكولن قانلرمڭ هپسی حلال
, ابديا سڭا یوق عرقمه یوق اضمحلال
, حر یاشامش بایراغمڭ حقیدر حریت
.حقیدر حقه طاپان ملتمڭ استقلال
Het volkslied van Turkije in het Turks
Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül; ne bu şiddet, bu celal
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal…
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım,
Hangi çılgın bana zinkir vuracakmış Şaşarım.
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım,
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
“Medeniyet” dediğin tek dişi kalmış canavar
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın,
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana vadettiği günler Hakk’ın,
Kim Bilir, belki yarın belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, tanı,
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı,
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda
Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda.
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar, ki şehadetleri dinin temeli,
Ebedî, yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder, varsa taşım,
Her cerihamdan, İlahî, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruhumücerret gibi yerden naaşım,
O zaman yükselerek arşa değer belki başım.
Dalgalan en de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl.
