Inhoudsopgave
Bijna 400 jaar lang tussen 1517 en 1917, met een korte onderbreking in de jaren 1830, regeerde het Ottomaanse Rijk over Jeruzalem en gaf het de stad vorm door middel van architectuur, bestuursbeleid en het dagelijks leven.
Ik heb geprobeerd mijn onderzoek zo uitgebreid mogelijk te maken en verschillende aspecten van het leven onder de Ottomaanse overheersing te bestrijken.
Invoering
Als iemand die gefascineerd is door geschiedenis , ben ik altijd geïntrigeerd geweest door de Ottomaanse periode in Jeruzalem. Ik ben Abdullah, een liefhebber van de Ottomaanse geschiedenis. Onlangs besloot ik Jeruzalem onder Ottomaanse heerschappij te onderzoeken .
Door veel interessante boeken en kronieken te bestuderen, ontdekte ik dat de Ottomanen tijdens hun 400-jarige regering van 1516-1917 een ongelooflijke erfenis aan Jeruzalem hebben nagelaten. Laat mij enkele hoogtepunten delen van mijn verkenningen in het Ottomaanse Jeruzalem.
In mijn onderzoek heb ik geprobeerd de volgende vragen te beantwoorden:
- Hoe was het dagelijks leven in het Ottomaanse Jeruzalem?
- Wat bouwden de Ottomanen in Jeruzalem?
- Hoe waren de rechten van niet-moslims onder de Ottomaanse overheersing?
- Wat is de bijdrage van de Ottomaanse Sultans Jeruzalem ?
En ten slotte stelde ik me het leven voor van mensen onder het Ottomaanse rijk in Jeruzalem.
Openbare diensten, demografie en economie in het Ottomaans Jeruzalem
De Ottomaanse staat nam in de 19e eeuw maatregelen om Jeruzalem te moderniseren, terwijl de groeiende Europese invloed en veranderingen in de stadsbevolking in goede banen werden geleid.
Gemeentelijke Diensten
In 1863 werd de gemeente Jeruzalem opgericht. Het richtte zich op het verbeteren van de infrastructuur:
- Reinigingsdiensten, riolering, bestrating en verlichting
- Landschappelijke projecten zoals het planten van bomen
- Opening van het Stedelijk Ziekenhuis in 1891
- Het creëren van een politiemacht in 1886
Er werden ook culturele instellingen zoals het Jeruzalem Museum en het Turkse, Arabische en Franse theater gebouwd.
Bevolkingsveranderingen
De bevolking van Jeruzalem groeide snel in de 19e eeuw. In 1849 waren er ongeveer 11.700 inwoners: 6.184 moslims, 3.744 christenen en 1.790 joden.
In 1870 bereikte het totaal 20.000 mensen. In 1890 bedroeg het aantal meer dan 40.000 , waarbij de Joden de grootste groep werden.
Volgens schattingen waren er in 1900 55.000 inwoners: 10.000 moslims, 10.000 christenen en 35.000 joden.
Economische omstandigheden
Jeruzalem was geen belangrijk handelscentrum en ontbeerde landbouwgronden en industrie. Maar pelgrimsbezoeken ondersteunden wel de handel en het handwerk.
- Industrieën omvatten textiel, looierij, zeepproductie en metaalbewerking.
- De export ging naar Egypte, Rhodos en Dubrovnik. De import kwam uit Egypte, Syrië, Istanbul , Irak en China.
- Toerisme en pelgrimstochten genereren verkoop en vraag naar souvenirs. Tegen de negentiende eeuw waren er ruim 700 ambachtslieden actief op de markten.
- “Surre”-subsidies uit Istanbul en Egypte waren ook belangrijke inkomstenbronnen.
Vervoer
De vervoersverbindingen verbeterden in de 19e eeuw.
- De telegraaf bereikte Jeruzalem in 1865.
- De weg Jaffa-Jeruzalem werd in 1868 geopend.
- De spoorlijn Jaffa-Jeruzalem werd in 1892 in gebruik genomen.
Dit stimuleerde het toerisme, de handel en de verbindingen met het buitenland.
Onderwijs en cultuur
- Scholen en madrasa’s gingen achteruit toen de religieuze ‘waqf’-voorzieningen na de 18e eeuw verzwakten.
- Soefi-loges en zawiya’s boden naast madrasa’s religieus onderwijs.
- Net als in het hele rijk namen de moderne regerings- en zendingsscholen na het midden van de 19e eeuw snel toe.
Ottomaanse kaart voor Jeruzalem in 1861
Op deze afbeelding ziet u een Ottomaanse kaart van Jeruzalem uit 1861, waarop de binnenkant van de stad en de buitenwijken van Jeruzalem te zien zijn.
Ottomaanse heerschappij in Jeruzalem: 1517-1917
Jeruzalem beleefde onder de Ottomaanse heerschappij een zeldzame periode van vrede en rust die meer dan 400 jaar duurde . De Ottomanen beheerden en ontwikkelden de stad gedurende deze tijd
1. Yavuz Sultan Selim (Selim I):
- 1517: Verovering van Jeruzalem door de Ottomanen.
- Slag om Mercidabık; annexatie van Damascus.
- Bezoek aan Masjid al-Aqsa en belofte van economische hervormingen.
- Overeenkomst met de koning van Spanje om christelijke bezoeken aan Jeruzalem toe te staan in ruil voor een vergoeding.
2. Suleiman de Grote: 1520-1566
- Restauratie en ontwikkeling van het kasteel en de muren van Jeruzalem.
- Restauratie en aanpassingen aan Masjid al-Aqsa.
- Opening van nieuwe poorten en vernieuwing van de Silsila-koepeltegels.
- Bouw van een tekke op naam van zijn vrouw, Hürrem Sultan.
- Beveilig de weg tussen Jeruzalem en Jaffa door deze toe te vertrouwen aan de Ebigavsh-stam.
Sultan Murad IV: 1623-1640
- Periode van aanvallen van de Franse generaal Napoleon en interne ongeregeldheden als gevolg van de opstand van de Egyptische Khedive Mehmet Pasha.
- Bouw van een kasteel aan de weg Jeruzalem El-Khalil voor stadsveiligheid.
- Het kasteel omvatte een moskee en kazerne, onderhouden door Dizdar en 40 soldaten.
4. Sultan Abdulmecid: 1839-1861
- Opdracht gegeven en gefinancierd voor de restauratie van de Al-Aqsa-moskee.
- Bevolkingsgroei en uitbreiding van nederzettingen buiten de muren van Jeruzalem vanaf 1858.
5. Sultan Abdulaziz: 1861-1876
- Significante ontwikkeling van Jeruzalem, inclusief de aanleg van wegen en bazaars.
- De wegen van Jeruzalem geplaveid met marmer.
- 30.000 Ottomaanse aks besteed aan de decoratie en restauratie van Masjid al-Aqsa en de bouw van de Omarî-moskee.
- 1867: Opmerkelijke ontwikkelingsfase begint.
- 1892: Aanleg van een spoorlijn tussen Jeruzalem en Jaffa.
- 1909: Bouw van een groot fort nabij de Hebronpoort en een nabijgelegen fontein.
6. Sultan Abdulhamid II: 1876-1909
- Aanzienlijke ontwikkeling van de infrastructuur van de stad.
- Ontwikkeling en onderhoud van stadswegen.
- Verbinding van Jeruzalem met Mekka, Medina, Istanbul , Damascus en andere steden via het treinstation van Jeruzalem.
Waarnemingen
- Yavuz Sultan Selim nam de macht over en startte diplomatieke en economische engagementen, maar stierf voordat hij zijn plannen volledig had gerealiseerd.
- Suleiman de Grote concentreerde zich op architectonische en infrastructurele ontwikkeling, wat hem de titel van “de tweede architect van Jeruzalem” opleverde.
- Sultan Murad IV kreeg te maken met uitdagingen van externe en interne bedreigingen, maar slaagde erin de Ottomaanse controle over Jeruzalem te behouden.
- Sultan Abdülmecid startte restauratieprojecten en tijdens zijn bewind breidde de bevolking van Jeruzalem zich buiten de stadsmuren uit.
- Sultan Abdulaziz besteedde aanzienlijke middelen aan de ontwikkeling en verfraaiing van de stad en haar religieuze monumenten.
- Sultan Abdülhamid II heeft opmerkelijke bijdragen geleverd aan de connectiviteit en infrastructuur van de stad.
Het stedelijk landschap transformeren
De Ottomanen hebben op dramatische wijze hun stempel gedrukt op het landschap van Jeruzalem door grootschalige bouwprojecten uit te voeren.
Muren die de Heilige Stad versterken
Het meest monumentale Ottomaanse bouwwerk waren de iconische muren van Jeruzalem. Suleiman de Grote gaf opdracht tot de bouw van de 5 km lange wallen tussen 1536 en 1540, waarvoor enorme arbeid en middelen nodig waren. Meer dan 2,5 km loopt rond de oude stad, terwijl uitbreidingen naar het zuiden en westen lopen.
Vierendertig wachttorens en zeven poorten accentueren de zandkleurige muren, die op sommige plaatsen wel 12 meter hoog en 3 meter dik zijn. Dit fort beschermde Jeruzalem eeuwenlang.
Architectonisch beschermheerschap voor prestige
Opeenvolgende Ottomaanse heersers sponsorden prachtige openbare, religieuze en liefdadigheidsgebouwen, vooral in de eerste eeuw van Jeruzalem onder Ottomaanse heerschappij.
Ze probeerden legitimiteit te verwerven door hun stempel te drukken via architectuur en dienstverlening. Kenmerkende monumenten omvatten:
- De Fontein van Sultan Suleiman (1527) voorzag de bewoners van de Tempelberg van water.
- De Külliye van Hürrem Sultan uit 1551 bood een moskee, madrasa, herberg, openbare keuken en meer.
- Talloze kleinere fonteinen, aquaducten, reservoirs en putten zorgden voor water in de stad.
Burgerstructuren voor welzijn
Terwijl Jeruzalem groeide in de late Ottomaanse periode, namen de infrastructuur en voorzieningen toe:
- De in 1863 opgerichte gemeenteraad voegde wegen, landschapsarchitectuur en schoonmaakdiensten toe.
- Scholen, ziekenhuizen , politie en brandweerkazernes verzorgden vanaf de jaren zestig van de negentiende eeuw openbare diensten.
- Het postkantoor, de telegraaf en de telefoon verbonden Jeruzalem na de jaren 1850 met de hele wereld.
Het besturen van een heilig mozaïek
De Ottomanen moesten bij het regeren van Jeruzalem een evenwicht vinden tussen verschillende religies en pelgrims.
Rechten en privileges
De Ottomanen organiseerden de minderheidsreligies in semi-autonome millets . De orthodoxe, Armeense en joodse gemeenschappen kozen hun eigen leiders en regelden gemeenschapszaken.
Voorrechten omvatten vrijstelling van militaire dienst in ruil voor belastingen. Beperkingen beperkten de kerkbouw en het luiden van kerkklokken.
Het beheren van multireligieuze relaties
Er ontstonden af en toe spanningen tussen religies, maar incidenten werden tot een minimum beperkt door het Ottomaanse beleid:
- Soldaten bewaakten pelgrimsroutes om de veiligheid te garanderen.
- Verschillende christelijke groepen kregen aparte erediensten in de Heilig Grafkerk om conflicten te verminderen.
- Autoriteiten bemiddelden bij geschillen op heilige plaatsen, zoals toen een 18e-eeuwse firman de toegang tot het Graf van de Maagd Maria reguleerde.
Het balanceren van krachten en invloeden
Europese consulaten werden vanaf de jaren dertig van de negentiende eeuw in Jeruzalem geopend en oefenden invloed uit op hun religieuze beschermelingen.
Ottomaanse centralisatiemaatregelen waren bedoeld om deze buitenlandse invloed te beteugelen, zoals het rechtstreeks besturen van Jeruzalem vanuit Istanbul na 1872.
Dagelijks leven voor Ottomaanse Jeruzalemieten
Volgens mijn lectuur en onderzoek probeerde ik me het dagelijkse leven voor te stellen van de mensen die onder Ottomaanse heerschappij in Jeruzalem leefden.
Dit deel is puur fictief en eventuele overeenkomsten tussen het deel en de realiteit berusten op louter toeval.
Yusuf’s Day (moslim):
Mijn naam is Yusuf. Ik word wakker vóór zonsopgang, net op het moment dat de muezzin de melodieuze oproep tot gebed begint vanaf de minaret van de Al-Aqsa-moskee. Nadat ik de salat heb verricht en het vasten met mijn familie heb verbroken, baan ik me een weg door de Oude Stad terwijl medemoslims naar de moskee gaan voor het Fajr-gebed.
Terwijl ik naar mijn winkel loop, passeer ik een Ottomaanse bewaker die door de straten patrouilleert. Zijn aanwezigheid schrikt onruststokers af, waardoor iedereen in alle rust zijn gang kan gaan.
In mijn textielwinkel in de bruisende bazaar rol ik kleurrijke Perzische zijde en Egyptische katoen uit. Kort daarna arriveren mijn eerste klanten – voornamelijk lokale vrouwen die stoffen zoeken om nieuwe kleding te naaien en kooplieden uit andere steden in Palestina die inventaris komen kopen.
Later op de ochtend komt mijn vriend en collega-koopman Saleh langs, en we drinken koffie geïmporteerd uit Jemen , terwijl we handels- en ander nieuws bespreken.
Tussen de middag sluit ik mijn winkel en ga naar Al-Aqsa om Dhuhr te bidden. Na het Asr-middaggebed heropende ik mijn winkel. Terwijl ik het drukke voetgangersverkeer beheer, kom ik mijn christelijke vriend Elias tegen. Hij is een steenhouwer die werkt aan de renovatie van de Heilig Grafkerk. Ondanks onze verschillende geloofsovertuigingen zijn we verenigd in onze identiteit als Ottomaanse onderdanen .
’s Avonds wandel ik ’s avonds naar huis. Ik passeer mijn bejaarde joodse buurvrouw Rebecca terwijl ze zich haast om haar familie te ontmoeten voor de Shabbat – we begroeten elkaar beleefd op weg naar onze gebedshuizen – twee Ottomaanse onderdanen die in harmonie leven. Eenmaal thuis geniet ik van de tijd met mijn familie voordat ik een constitutionele avond ga doorbrengen.
Eliasdag (christelijk):
Ik ben Elias, een Ottomaanse Grieks-orthodoxe christen. Na het ontbijt met mijn gezin loop ik naar de Heilig Grafkerk om aan het werk te gaan. Terwijl we het graf van Christus repareren, kletsen mijn collega-vakmensen en ik luchtig in ons moedertaal Grieks.
Tussen de middag breek ik het brood met de andere christelijke ambachtslieden. We herinneren elkaar eraan het geduld en de toewijding te behouden die ons werk op deze heilige plaats vereist. Na de maaltijd keren we terug naar ons werk: beitelen, stenen sjouwen en eeuwenlange kaarsrook van de muren schrobben.
Eindelijk loop ik ’s avonds door de drukke straten terug naar mijn buurt. Ik hoor de klokken van de moskee, de kerk en de synagoge harmonieus luiden bij zonsondergang terwijl verschillende geloofsovertuigingen het einde van de dag markeren . Het doet me denken aan de diversiteit die kan floreren als de tolerantie wordt gehandhaafd, zoals dat onder Ottomaanse heerschappij is gebeurd.
Rebecca’s Day (Jood):
Ik ben Rebecca, een Joodse moeder die in het Ottomaanse Rijk woont. Nadat ik challahbrood heb gebakken voor Sjabbat, neem ik mijn kinderen mee naar de mikwe voor ritueel baden zonder angst voor discriminatie waar joden op andere plaatsen onder lijden. We wisselen groeten uit met islamitische en christelijke buren, zowel Ottomaanse onderdanen onder de wet .
Na thuiskomst bereid ik ons Shabbat-diner voor. Terwijl ik kook, gebruik ik specerijen die ik heb gekocht bij een Ottomaans-Griekse koopman die zijn bedrijf zonder problemen van Istanboel naar Jeruzalem kon overbrengen . Bij het aansteken van de sabbatkaarsen zeg ik een aanvullend gebed voor de gezondheid van de sultan, die de joden in zijn domeinen bescherming heeft geboden.
